Na het ontbijt laten we ons met dezelfde bus als gisteren weer naar Kotulin brengen, hetzelfde startpunt als gisteren brengen. Nu volgen we de route westwaarts.

Bij het begin staan we even te kijken naar een onmogelijk Pools woord op de gevel van een winkel: het betekent ‘algemene kruidenierswaren’. Vlak na onze start missen we een aanduiding en lopen 1,5 km tussen de graanvelden omhoog. Dan merken we de vergissing en moeten teruglopen.

Om ons heen vlaktes met gerst, haver en tarwe. Er staat een stevige wind. In de luwte van een bosje, met daaronder een kruisbeeld, gaan we zitten om brood te eten.  Vervolgens lopen we naar het dorp Balcarzowice. We kiezen bij een splitsing de route door een bos. In het dorp Sieroniowice (op het plaatsnaambord staat – interessant –  ook de Duitse versie) aangekomen zien we een klein winkeltje met een Jacobsschelp op de deur. We gaan er binnen.

De vrouw spreekt geen Duits maar ze haalt haar dochter, die wel enige woorden spreekt. We krijgen een stempel in ons Credential en kopen een stuk cake. Vervolgens passeren we een moderne kerk. Opvallend zijn de spitse zinken daken. Onder de snelweg door komen we op een landweg, die leidt naar ons overnachtingsdorp Zimna Wodka. Onderweg zien we een kapelletje met ook al weer Duitse opschriften. Dit gebied was Duits tot het bij het Verdrag van Versailles aan Polen moest worden afgestaan.

Al snel vinden we onze Agroturystyka: een boerderij die is omgezet in een complex van appartementjes. De ‘boerin’ die ons naar ons huisje ingericht in Tante Betjestijl brengt, wijst ook dat we in de boomgaard erachter kersen mogen plukken. In het dorp is geen restaurantje. Gelukkig kunnen we nog net voor de sluitingstijd van 17.00 u. bij het Odido supermarktje terecht voor een zak diepvriesgroenten, wat broodjes, bier en een glazen pot met – wat later blijkt – zuurkool met worst te zijn. We schrijven nog wat aan het verslag en duiken dan onze respectievelijke bedjes in. 

[Show as slideshow]