Alda-Genevilla
We trekken om 9.30 uur de deur van ons onderkomen achter ons dicht. Het is iets bewolkt als we naar de kerk van Alda lopen om die te bekijken. Daarna lopen we in ruim een uur naar het dorp San Vicente de Arana waar we bij een bar/winkeltje op het terras koffie drinken. We nemen er een warm chorizobroodje bij. Plotseling meldt de bakker zich middels een toeter. Bij het bestelbusje kopen we een volkoren stokbrood. Met de schapenkaas uit het dorp wordt dat straks onze lunch.
In de gids wordt een lange en een korte route aangegeven, we kiezen de kortere van 18 km. Bij de kerk vinden we aanwijzingen voor het vertrek. Een asfaltweggetje brengt ons bij een bospad. In ruim twee uur lopen we naar Obiso. In dit nette dorp is de bar gesloten. We nemen plaats op een bank naast de kerk om te lunchen.
Het is 15.00 uur als we Obiso verlaten en via een smalle asfaltweg in ruim een uur naar Santa Cruz de Campezo lopen. In het centrum van deze wat grotere plaats gaan we op een terras wat drinken. Het is stil op straat. Vervolgens lopen we naar de hoog gelegen kerk, die helaas gesloten is. We volgen de aanduidingen van de Camino de stad uit. Een brede zandweg brengt ons vervolgens naar Genevilla, waar we midden in het dorp het Casa Rural vinden dat we hebben gereserveerd. Een vriendelijke vrouw doet open en brengt ons twee verdiepingen hoger naar de kamer.
Om 20.00 uur gaan we naar de keuken in het souterrain, waar onze gastvrouw een maaltijd voor ons klaarmaakt met als bijzonderheid warme artisjokken in een sausje. Na het eten praat Mariette een tijdje met haar in het Spaans terwijl ik luister. Ze vertelt dat zij nu gepensioneerd zijn, maar altijd agricultores (landbouwers) waren. Ze verbouwden tabak en aardappelen.
De vrouw is behulpzaam bij het reserveren van een overnachtingsadres voor morgen. Ze belt een Casa Rural in Kripan en weet korting te bedingen, het wordt 80 euro inclusief ontbijt. Echtgenoot José, die er uitziet als een typische boer, verschijnt, evenals de zoon, die het boerenbedrijf heeft overgenomen en nu geen tabak meer, maar bonen verbouwt.
Om 22.00 uur verlaten we het gezellige gezelschap en vertrekken naar bed.
Gaat het beter met Mariëtte. Ze loopt in ieder geval weer mee. Geniet weer van de mooie foto’s.
Ondanks de forse bloeduitstorting zit je er nog vrolijk bij, Mariette! Hopelijk geen last meer van je pols. Via de foto’s is het aangenaam ‘meewandelen’ door het fraaie en zonnige landschap. Hartelijke groet beiden.