Heenreis naar Canterbury

Tent of geen tent? Dat is de vraag die ik voor me uit heb geschoven tot het laatste moment. Als ik om 6.00 uur wakker wordt neem ik de beslissing. Tent mee dus. Een uur later stap ik de deur uit en ga met een door jeugd gevulde bus naar het station. Probleem! Ik heb een dal-uren kaart en kan niet inchecken. De trein staat op punt van vertrek. Ik stap er in zonder geldig kaartje. Een conducteur met goede zin hoort mijn verhaal aan. Na wat vermanende woorden mag ik blijven zitten. Zo kom ik zonder te betalen in Rotterdam aan. Daar stap ik over op de trein naar Brussel. Daar gaat het verder naar Lille met een TGV. In Lille moet ik een (duur) kaartje kopen om met de trein in UK te komen en dan verder naar Canterbury. Als ik tegen 16.00 uur uit de trein stap schijnt de zon. Ik ben meteen in het drukke centrum van deze heel erg Engelse stad. De straten zijn gevuld met jeugd. Ik loop meteen naar de kathedraal die in de steigers staat. Bij de ingang meld ik me als pelgrim. Ik krijg meteen een stempel en aanbevelingen voor slaapplaatsen. Bij de officiĆ«le startplek van de Via Francigena worden foto’s van me gemaakt. Nadat ik ben uitgenodigd om de “evensongs” bij te wonen ga ik naar de jeugdherberg waar ik een bed heb gereserveerd. Op de kamer tref ik een JordaniĆ«r die in fruit handeld. Aardige man. Nadat Ik ben geinstalleerd en opgefrist ga ik terug naar de cathedral voor de “evensongs”. Het is een dagelijkse gebedsdienst gezongen door een koor. Indrukwekkend om mee te maken. Als het is afgelopen ga ik naar een echte Engelse pub om onder het genot van een pint mijn verhaal te schrijven.