Als ik de gordijnen open, regent het pijpenstelen. Het is gisteravond al begonnen en zal vandaag aanhouden. Ik overweeg even om vandaag binnen te blijven, maar ik heb met Kathy afgesproken om samen naar tempel 67 te lopen. Daarna heeft hij afgesproken met een vriend. Bij het ontbijt overleggen we. Hij heeft er alle begrip voor als ik zou besluiten binnen te blijven. Ik doe het niet. Na het ontbijt duiken we samen de regen in. Zodra we de stad uit zijn, gaat het klimmen beginnen. De anders lege beken en rivieren, zijn kolkende stromen geworden. We zijn op een goed moment zo hoog geklommen, dat we, ondanks de regen, mooi zicht op de stad en de kust hebben. We klimmen tot we op 350 meter bij tempel 65: Sankakuji zijn. De tempel ligt prachtig tussen het groen. Het is een mooie verstilde plek. Na het bezoek aan deze tempel, lopen we verder door de regen. Kathy legt me e.e.a. uit over de Japanse taal. Er zijn 2 soorten Japanse karakters. Elk bevat er 50. Daarnaast zijn er 5000 uit het Chinees afkomstige karakters. Al deze karakters worden door elkaar gebruikt. Het onderwijs klaagt, dat ze teveel tijd aan het leren van de karakters moeten besteden en aan het gebruiken van de taal nauwelijks toekomen. Daarom is er, volgens Kathy, weinig debatcultuur in Japan. Na een korte stop in een bushokje, lopen we door naar Kaeanoe, waar we op een hoofdweg komen. Bij de ingang van een school kunnen we droog zitten om te lunchen. Kathy vraagt het hoofd van de school om toestemming. Even later komt deze ons, als ossetai, een blikje koffie brengen. Onder de lunch vertel ik over de pelgrimstocht in Spanje. Dan gaan we langs de hoofdweg verder omhoog. Er volgt een tunnel. We lopen even zonder regen. Na de tunnel komen we nog een paar henro’s tegen. Ze lopen naar hetzelfde adres, waar wij heen gaan. Om 14.30 uur komen we doorweekt aan bij minshuku Okada. De gastheer en vrouw helpen ons de natte spullen op te hangen en de schoenen vol te proppen met kranten. Na de ofuro voel ik me alweer prima. Op de kamer bekijk ik de route voor morgen en vraag Kathy te bellen naar een slaapadres voor morgen. Bij de maaltijd zitten we met 6 mannen aan tafel. De gastheer zit er als 7e bij. Als enige buitenlander heb ik meteen alle aandacht. De wanden hangen vol met foto’s. Er worden meteen Nederlanders aangewezen die hier eerder te gast waren. Tegenover mij zit een man van 76 jaar. Hij loopt de pelgrimstocht voor de 9e keer. Kathy doet zijn best om zo veel mogelijk van de gesprekken te vertalen. Ook als de gastheer de route van morgen uitgebreid uit gaat leggen. Tot slot moet het gezelschap op de foto voordat ieder naar zijn kamer gaat.

Klik hier voor de foto’s