Mariette gaat vroeg naar de Zabka om broodjes te halen. We moeten ons haasten om op tijd met de bus mee te gaan naar Piekary Slaski. We kunnen geen kaartje kopen bij de norse chauffeur en hebben uiteraard ook geen Poolse OV chipkaart. Via een QR code op het raam lukt het ook niet, dus rijden we maar zwart. Later blijkt dat we als 70plussers sowieso gratis met de bus mogen…..

Onderweg twijfelen we of de bus wel naar het centrum van P.S. gaat en vragen het een mede passagier. De taal vormt een probleem. Veilgheidshalve stappen we maar uit. Google Maps geeft aan dat het anderhalf uur lopen is naar het punt waar we onze route wilden beginnen, we besluiten dat maar te doen.

Liever dan langs de drukke weg te lopen nemen we een pad dat ik heb gevonden op Locus. Het blijkt echter een onverharde weg door een omgewoeld gebied te zijn, waarschijnlijk open pit mijnen. Het eerste deel komen we door, daarna wordt het terrein ruiger en ontoegankelijker. We trotseren steile hellingen. Er zijn hoge dijken van oude spoorlijntjes, maar tenslotte weten we uit de woestenij op een gewone weg te komen.

We lopen onder een snelweg door de stad Piekary Slaski in. Langs de lange straat naar de Basiliek leggen we aan bij ijscafé Alaska voor koffie met heerlijke cheesecake. De grote Basilyka is er schuin tegenover, we gaan even binnen kijken. Het hele retabel staat in de steigers. Achter de kerk is een pelgrimscentrum. We krijgen daar een stempel in ons credential.

Daarna lopen we de stad uit en bereiken Radzionkòw met veel Oostblokflats. We zwoegen dan verder over een lange weg die omhoog gaat. Plotseling stopt er een fietser naast ons. Het blijkt een vrijwilliger van het Genootschap St. Jacob die ons wil helpen. Het is weer moeizaam communiceren, zelfs met Google Translate. Hij blijft met ons meelopen en telkens stoppen om iets op zijn mobiel te typen.

Wij willen echter zo snel mogelijk naar ons hotel, het is al 17.30 uur. Uiteindelijk geef ik hem een hand. We lopen nog de nodige kilometers en bereiken tenslotte met de tong op de schoenen ons hotel. Het is Pałac Ogrodowa, een chique landhuis. We checken in en drinken een tapbiertje in het romantische prieeltje.

We lopen dan het dichtbijgelegen centrum van Tarnowski Gory in om te gaan eten. We worden aangenaam verrast door een plein met veel gezellige terrassen. Het wordt wat frisser, dus gaan we bij een Italiaans restaurant naar binnen en bestellen een heerlijke spaghetti carbonara. We vinden het Pałac en het plaatsje zo sfeervol dat we besluiten nog een nacht te blijven.

[Show as slideshow]