Bij het ontbijt tref ik een man die me gisteren al aansprak. Hij is erg geintersseerd in mijn tocht en vraagt van alles. Hoe ik slaap, hoe ik mijn weg vind enz. Hij is met zijn dochtertje hier. Ik leg alles uit en ga dan. Bij het afgeven van de sleutel staan ze met zijn twee in de hal. Ik geef ze een hand en vertrek. Als ik een tijd later omhoog loop langs de weg komt hij al toeterend en zwaaiend voorbij. Ik loop verder omhoog tot ik in Waldeck ben. Ik ga even op een bank zitten. Als de hartslag weer wat normaler is, loop ik aan de andere kant weer naar beneden over een veldweg. Ik kom uit bij een fietspad dat op een spoortracé is aangelegd. Bij het dorp Netze verlaat ik het fietspad en loop door het dorp. Het begint inmiddels warm te worden. Er volgt een stuk door de grootschalige graanvelden. Ik ben blij als ik daarna de bossen weer in ga. Onder de bomen is het wat koeler. Het is ca. 6 km door het bos om in Ippinghausen te komen. In het midden van het dorp neem ik op een bankje een lunchpauze. Het is daarna niet ver naar Leckringhausen. Dit is een klein Hugenotendorp. Het heeft een mooi klein kerkje dat uit 1706 stamt. In de oude school is een museum ingericht. Het is gesloten. Er tegenover is een Gaststätte Mulot. Ik loop er binnen en vraag aan de vriendelijke rondbuikige waard of hij iemand weet die me erin kan laten. Dat niet het geval. Maar als hij hoort dat ik het Hugenotenpad loop is hij enthousiast. Ik krijg een batch en folders. Ik moet per sé wat van hem eten. Hij vult mijn waterfles. Ik ga met hem op de foto. Het is een bijzonder hartelijke ontmoeting. Als ik vertrek krijg ik wel 3 keer een hand. Dan loop ik in de hitte naar Wolfhagen. Aan de voet van het oude centrum loop ik langs een gasthof. Ik ga binnen vragen of ze een kamer hebben. Dat hebben ze. Even later sta ik onder de douche.

Klik hier voor de foto’s