Na 4 nachten in de Jeugdherberg Solothurn neem ik afscheid met een handdruk. Het is even over 9.00 uur als ik in Aarburg uit de trein stap en begin te lopen. De eerste 4,5 kilometers gaan door oninteressante woonwijken en door industrie. Geen mooie route maar ik kom in Zofingen. Deze plaats is opgenomen in het routeschema. Het centrum is historisch en vertoont de inmiddels bekende onderdelen. Raadhuis, kerk. restaurants en hotels. Alles voorzien van grote dakoverstekken en van fondante kleuren. Bij café Raadhuis ga ik koffie drinken. Daarna loop ik het stadje uit in noordelijke richting. Ik passeer een museum, een gehoorzaal en een verpleeghuis. Vervolgens loop ik langs moderne appartementengebouwen en dan volgen de vrijstaande huizen. Als ik een zijweg ben ingeslagen, gaat het steil omhoog. Eenmaal over de top van de berg ben ik in boerenland. Als ik een spoor en een snelweg ben overgegaan, kom ik in Walterswil. Het ligt hoog dus even klimmen. Op het hoogste punt staat een kerk. Op een bank ga ik zitten lunchen. De afdaling gaat over de weg. Even oppassen. Bij een kruising sla ik rechtsaf. Ik loop een stuk en ontdek dat ik fout loop. Ik kijk op de kaart en vind de route terug. Ik passeer een paar dorpen die in elkaar overgaan. Däniken, Gretzenbach, Schönenwerd. Snel daarna ben ik in Aarau. In deze stad zat het dagelijks bestuur van de Cantons Réformés, een Franse vluchtelingengemeenschap die in 1685 was opgericht. Enkele vakbekwame Hugenoten verkregen het “Droit d’Habitat”, een verblijfs-status zouden we nu zeggen. Ik loop naar het station en ga naar de Jeugdherberg in Brugg.

Klik hier voor de de foto’s