Als ik om 8.00 uur de herberg verlaat is het nog steeds regenachtig. Eerst bij een bar ontbijten en dan loop ik via de hoofdweg de stad uit. Ruim 2 uur loop ik langs de hoogoven- en staalindustrie van ArcelorMittal. Indrukwekkend industrieel complex, waarbij kranen, sporen, lorry’s, locomotieven en vrachtauto’s tussen de stoom en rook producerende gebouwen en de gigantische opslag terreinen door krioelen. Een super organisatorische opgave. Het gaat door tot Tabaza. In een bar op een weinig aantrekkelijke plek drink ik koffie. Verderop nadat ik een rotonde ben gepasseerd ligt het kerkje van Tamon. Daar pak ik de officiële Camino op en loop meteen een aantal pelgrims tegemoet. Een groet, een praatje en verder. Tot het schilderachtige kerkje van Santa Eulalia is de route duidelijk. Bij het bestijgen van de Monte Areo komen de problemen. Eerst een kruispunt waar niet duidelijk is waar de route vandaan komt. Na wat zoeken vind ik de weg. Dan een kruispunt waar helemaal niets is aangegeven. Ik kies met de Rotherkaart en mijn gevoel een richting. Deze blijkt later niet de goede. Ik kom wel in de richting maar loop teveel kilometers. Als ik bij Poago met de gids in de hand sta te twijfelen, stopt een auto met daarin een echtpaar. Ze willen me de weg wijzen. Ik bedank ze en kom weer op de route. Ook nier is een groot hoogoven complex waar ik omheen moet lopen. Eenmaal daar voorbij gaat het in een rechte lijn Gijon in. Ik loop naar het centrum en pak bij de haven de bus. De herberg ligt 3 km buiten het centrum. Er is geen plaats in de herberg. Gelukkig maar, want ik had al overwogen er vanaf te zien. Hij staat in in buitenwijk waar niets te beleven is en het lijkt erop dat de gasten bestaan uit geestelijk zwakken. Gelukkig heeft de man achter de balie een suggestie. Hij belt met een studentenhuis in het oude centrum. Dat lijkt me wel wat. Ik neem de bus weer terug naar de plek waar ik al was en loop langs de jachthavens naar het oude centrum. Na wat zoeken vind ik het adres en even later heb ik een kamer in het hart van het oude centrum. Op het plein vlakbij bestel ik een menu, paella als eerste gang en vis als tweede. Het oude Gijon ligt op een rotskaap. Ik loop er omheen en krijg zo een mooie indruk van de stad. Op het hoogste punt is in de 19e eeuw een verdedigingsbatterij met artilleriegeschut gebouwd. De resten zijn er nog. Ondanks de sombere voorspellingen is het prachtig weer waardoor de uitzichten mooi zijn. Uiteindelijk kom ik terug op het pleintje en bestel cider. Dit is in Asturias dé drank. Koud en verfrissend met 6 % alcohol, vergelijkbaar met bier.

Klik hier voor de foto’s.