Om 8.00 uur is het ontbijtbuffet geopend. Na mij komen 3 vrouwen de eetzaal binnen. Gisteren zag ik ze arriveren in de herberg. Nu blijkt dat ze dezelfde route lopen. Bij het verlaten van de eetzaal wens ik ze “buen camino”. Om 8.45 uur verlaat ik de herberg. Met een lange trap daal ik van de hoge binnenstad naar beneden en ben dan meteen op de route. Al snel ben ik de stad uit en kom onder de snelweg A4 door.

Na een uur ben ik in het dorpje Salzenforst. Op een bank rust ik even bij een monument voor gevallenen in WOII. Wij gedenken de onzen. Met gemengde gedachten loop ik door. Na dit dorp kom het volgende. De drie vrouwen halen me in. Het is rond 11.30 uur als ik bij het Milleniumsdenkmal kom. Daar tref ik de drie weer. Zij vertrekken terwijl ik een boterham zit te eten. Wanneer ik klaar ben om te vertrekken zijn ze niet meer te zien.

Dikke wolken pakken zich samen. Ik zie in de verte de bui al hangen en doe mijn regenkleding aan. In de regen passeer twee dorpen. Bij het gedeelte dat nu volgt staat op de kaart dat het de oude weg is. Rond 14.00 uur bereik ik Crotswitz. Er staat inmiddels 16 km op de teller. Langs de weg lopend, zie ik de vrouwen in het beekdal. Ik loop naar de kerk van Crotswitz. Op de begraafplaats zijn de graven kleurig door de geplante voorjaarsbloemen o.a. alle kleuren viooltjes. Er wordt onderhoud gedaan aan de kerk. Een van de werkers vraag ik of ik even binnen kan kijken. Hij wil de verantwoordelijkheid niet nemen. Daarna verlaat ik de kerk en loop het dorp door.

Hoop op een Gaststätte is vergeefs. Op een bank eet ik de laatste boterhammen. Dan vertrek ik uit het dorp en loop het laatste stuk naar het vrouwenklooster St. Marienstern in Panschwitz-Kuckau. Door een poort kom ik op een grote binnenplaats. Alle gebouwen zijn wit-oranje gekleurd. Na wat zoeken, vind ik het pelgrimsgedeelte, maar het is niet duidelijk waar ik me moet melden. Iemand wijst me de weg en even later wordt er open gedaan. De non die open doet is geheel krom. Zij vraagt naar mijn Ausweis en zet er een stempel in. Na het betalen van 10 Euro voor de overnachting wijst ze mij het onderkomen in een apart gebouw. Het eten moet ik zelf maar regelen.

Eenmaal op de kamer pak ik mijn spullen en ga douchen in de douche op de gang. Vervolgens loop ik op aanwijzing van de kromme non naar de winkels. Een restaurant waar ik op hoopte is er niet. Bij de Netto haal ik brood, beleg en melk. Voor vanavond koop ik een salade. Dan loop ik terug en ga naar mijn kamer. Aan de kleine tafel eet ik de salade en ga zitten schrijven.

[Show as slideshow]