Bitonto-Bari

De strak blauwe lucht boven Piazza Aldo Moro belooft een mooie laatste loopdag van de Via Francigena del Sud. Aan de overkant van het plein ontbijten we en gaan dan op pad. Eerst nog even wat pizzastukken voor de lunch gekocht en dan de stad uit.

Aan de rand van de stad lopen we nog even een kerkje in. De muren en plafonds zijn beschilderd met Bijbelse taferelen. Een landweggetje brengt ons vervolgens bij een kruising waar we de pijpen van de broek ritsen. Het landschap is wat glooiend en de begroeiing wat gevarieerder dan enkel olijfbomen. We gaan de brug over de A16 over en daarna pauzeren we op een muurtje bij een droge rivierbedding. We vervolgen de route die langs een grote hondenopvang en een industriegebied gaat. Na een klimmetje uit een rivierdal gaat het over een verkeersweg langs het vliegveld van Bari. Op een muurtje bij een chique hotel gaan we zitten om te lunchen.

De periferie van Bari is bepaald geen fraai wandelgebied. Het wordt, nadat we een groot kazernecomplex zijn gepasseerd, nog beroerder als we over een druk bereden asfaltweg moeten lopen. Bij passerende vrachtwagens drukken we onszelf tegen tegen de vangrail. Door tunnels van sporen en wegen komen we tenslotte aan de kust. Bepaald geen feestelijke intocht. Bij het begin van een mooi pad langs de zee is een bar. We stappen naar binnen om met een biertje even te bekomen. In de lege ruimte staat een vrouw in de telefoon te kijven. Op een bankje met zicht op zee vieren we, onder een inmiddels betrokken lucht, dat we Bari hebben bereikt.

Het eindpunt ligt nog wel twee uur verder lopen door een gebied met oninteressante, deels leegstaande, industriegebouwen. Langs de haven komen we, terwijl het gaat regenen, uiteindelijk in het historische centrum. We lopen naar de Kathedraal en gaan binnen op een kerk bank zitten. Met bewondering voor het interieur van de kerk blijven we even stil zitten. Dan spreek ik iemand aan die me bij de pastoor brengt en me introduceert als pelgrim. De pastoor vraagt mij hem te volgen naar zijn werkkamer en daar krijg ik een stempel in mijn Credenziale (pelgrimspas). Dat is de bevestiging dat de tocht is volbracht!

Nadat we ons hebben geïnstalleerd in ons Guesthouse ‘Arco Della Neve’ vlak naast de Kathedraal gaan we het einde van de tocht vieren in een mooi visrestaurant.

Gelopen: Bitonto – Bari 21,70 km

Ik kijk terug op een gevarieerde tocht met vooral in het eerste deel wat tegenslagen. Door de coronapandemie waren de pelgrims-onderkomens gesloten waardoor er minder ontmoetingen waren met mede-pelgrims. Ik heb genoten van de mooie Italiaanse sfeer in de steden en dorpen en van de landschappen daarbuiten. Ondanks dat het laatste deel wat saai was door de eindeloze olijfboomgaarden, was het een geslaagde tocht. Dank aan iedereen die me gevolgd heeft en daarmee mij hebben gesteund en gemotiveerd. Met waardering voor Mariette, die de laatste dagen zo dapper mee heeft gelopen, en met dank aan Menno, die weer trouw de website heeft bijhouden, vond ik het een geslaagde tocht.