Het is 5.40 uur als ik de deur van Bar Espagnol achter me dicht trek. Zonder ontbijt of koffie ga ik op weg. Het dorp is nog in ruste. Ik loop door het centrum en ga dan het dorp uit tussen geparkeerde vrachtwagens.

Door een leeg enigszins glooiend landschap loop ik in tweeneenhalf uur naar Penalba. Daar is een bar en ik hoop met koffie. Helaas ijdele hoop, de bar is nog dicht. Ik ga aan de rand van het dorp op een bank zitten en eet broodjes die ik gisteren heb gekocht. Wanneer ik verder ga, zet ik de paraplu op. Het wordt weer warm.

Overal wordt water gesproeid op diverse gewassen. Nadat ik wat heuvels over ben gegaan kom ik bij de N2. Ik loop tot ik een jongeman tegen kom. Het is Edo uit Barcelona. Hij loopt voor het eerst een camino. Hij gaat tot Logrono want daar woont zijn zus. Hij is nieuwsgierig naar mijn loopervaring en wil allerlei details van me horen. Hij vraagt naar mijn ervaringen in Japan. We praten onder een boom naast een brug. Edo is enthousiast en spontaan omhelst hij me als afscheid.

Ik loop verder en denk nog even na over het contact met Edo, een goed mens. Ik vervolg het pad dat nu door een met riet begroeid dal gaat. Nog even gaat het een berg over en dan volgt de vlakte tot aan Candasnos. De onderkomens die in de gids zij vermeld zijn gesloten of bestaan niet meer. Een ijsman geeft me een waterijsje. Ik bel met het hotel 2 km buiten het dorp maar men neemt niet op. De ijsman heeft gezegd dat hij open is, dus loop ik er in een half uur naar toe.

Ik ben blij dat ik rond 14.00 uur een kamer krijg in dit bijzondere hotel La Cruzanzana. Het is een soort nep kasteel maar wel met moderne voorzieningen. Na een weldadige siësta lees ik in de gids over de route van morgen en schrijf ik mijn verslag. Om 19.00 ga ik naar de bar en bestel een maaltijd, pasta en daarna zeebaars. Ik spreek af om morgenochtend om 6.00 uur te ontbijten. Om 22.00 uur lig ik in bed.

[Show as slideshow]