Na ontbijt met de Duitse fietser ga ik op pad. Het is droog en het voelt niet zo koud. Zodra ik Châlus uit ben loop ik over een bospad. De zon wil wel doorbreken maar het lukt niet. De laaghangende wolken houden het tegen. Ook de mooie vergezichten worden tegengehouden door de zware vochtige lucht. Toch geniet ik van het landschap. Lieflijk glooiend en erg afwisselend. Ik passeer dorpen als Monchaty, Fibeix en la Roche. Ook passeer ik een Zen klooster. Om 14.30 uur ben ik in la Coquille. Eerst bezoek ik de kerk en dan de bar waar alleen Engels wordt gesproken. De barman praat een plat accent wat ik nauwelijks versta. Als ik alleen met hem ben raken we aan de praat over belangrijke zaken als wijsheid, religie en geloof. Dan loop ik naar de refuge. Als ik binnenkom is een mevrouw van de Associatie Pellerin net bezig de vrijwilligers voor de komende 2 weken te instrueren. Ik ben de eerste pelgrim en kan dus een bed kiezen. Na de nodige formaliteiten ga ik in het dorp op zoek naar wifi. Het hotel wil me niet toelaten en in de bar weet men de code niet. In de bar ontmoet ik Rob. Hij is een pelgrim en komt van Terschelling. Ik drink een bier met hem. Buiten is een noodweer los gebarsten. We wachten de bui af en gaan dan naar de refuge. Daar krijgen we een maaltijd van de, naar blijkt, Canadese Douglas en Carrol. Zij runnen de refuge als vrijwilliger. Tot 22.00 uur zitten we aan tafel en dan gaan de luiken dicht.

Klik hier voor de beeldengalerij.