Het ochtendritueel herhaalt zich. Als een van de laatsten ga ik op weg. Het is nog aardig fris maar de zon komt al snel boven de heuvels. Vandaag is de tweede dag op de Meseta. Eindeloze graanvelden kleuren het glooiende landschap goudgeel. Na anderhalf uur lopen ben ik bij Convento de San Antón. Een ruïne van een kerk en klooster met daarin een albergue. De boog over de weg, die klooster en kerk met elkaar verbonden, is er nog. Even later ben ik in Castrojeriz waar ik onder de arcades in het centrum koffie drink. Als door de lange straat het dorp uitloop naar heb ik zicht op op de hoogte waar ik tegenop moet lopen, de Alto de Mostelares. Het gaat met 12% omhoog. Bovengekomen zit ik op een bank uit te rusten en geniet vaan het uitzicht. In de verte staat op een hoogte een woud van windmolens. Dan volgt de afdaling van 18%. Weer inspannend maar met adembenemende vergezichten. Ik haal een Amerikaanse vrouw in die de eerste bloeiende zonnebloem fotografeert. Even later praat ik met een stel uit Zwitserland dat zit te rusten onder de bomen. Ze zijn in Burgos gestart waar ik ze al gezien heb. Verder lopend, samen met de Amerikaanse bereik ik Itero de la Vega, een rustig dorp waar ik wil blijven. Ik drink met de Amerikaanse wat bij de Albergue. Ze is lerares aan een highschool in Colorado. Dan loopt zij verder en ga ik me inschrijven. Tegen de avond hangt er een dreigende lucht boven het dorp. Ik bestel een maaltijd in de herberg. Terwijl ik zit te eten naast een stel Fransen zie ik de Zwitsers weer. Ze zijn ook in dit dorp gebleven. Als ik naar bed ga regent het.

Klik hier voor de foto’s.