Wanneer ik om 5.15 uur het hotel verlaat, is het donker en zijn de straten nat. Het heeft vannacht geregend. Via de lange ramblas kom ik op de route.

Langs het station en het spoor kom ik om 6.00 uur in de buitenwijk Villanova del Cami. Er is al een bar open waar het vol zit met werklui. Ik bestel koffie en een croissant als ontbijt. Na een kwartier ga ik verder. Er volgt een groot bedrijfsterrein. De wind is nog fris, ik trek mijn jas aan. Eenmaal buiten de bebouwing, volgt een aantal snelwegen waar ik langs en overheen loop.

Om 8.00 uur ben ik in het dorp Castelloli. Hier gaat de bar ook open, dus drink ik weer koffie. Bij het uitlopen van het dorp struikel ik over een overhangende tak. Ik beland op het asfalt en schaaf mijn knie. Daarna steek ik nog een snelweg over en begin aan een klim. Na anderhalf uur klimmen, ben ik om 9.30 uur in het dorp El Pau de la Guardia en heb dan 16 km gelopen. Na het passeren van de kerk en van het hotel, dat altijd vol is, klim ik verder over smalle bergpaden.

Na een half uur ben ik op 842 meter hoogte (Torre Alta). Na een pauze begint de afdaling. Dat gaat met grote moeite. Er is geen pad. Ik klauter van het hoger gelegen rotsblok op een lagere en kom zo naar beneden. Eenmaal op de weg gekomen, volg ik het advies van de gids en blijf op de weg lopen. De typisch verweerde bergen doen me denken Cappadocia. Er volgt een tunnel door de berg. Wanneer die is gepasseerd, komt er een parkeerplaats.

Op een picknickbank ga ik zitten en haal uit de rugzak een choco croissant. Het is rond 11.30 uur wanneer ik weer verder ga lopen. De zon is inmiddels behoorlijk warm geworden. Ik bereik Ermita Saint Cesilia. In een deel van het gebouw is werk van Sean Scully geëxposeerd maar het gebouw is gesloten. Op de parkeerplaats spreek ik met jongens die de stijlen rotswanden hebben beklommen. Ze zijn bezig hun uitrusting in te pakken. Ik loop verder en zie dan 3 nonnen met een groep jonge kinderen lopen. Even later passeer ik een slagboom. Daarna volgen de uitgebreide hoeveelheid parkeerplaatsen voor auto’s en voor de bussen.

Wanneer ik het heiligdom rond 13.50 uur heb bereikt, vraag ik bij de informatie waar ik moet zijn voor de herberg. Om 16.00 uur kan ik pas terecht. Ik kan bij een snackbar wat eten. Wanneer ik daar aan een tafel heb plaats genomen, komt er een jongeman bij me zitten. Hij komt uit Parijs. Al snel blijkt dat hij op zoek is naar meer erkenning als homo. Hij denkt het te vinden in Barcelona. Ik druk hem de hand en wens hem geluk.

Om 16.00 uur meld ik me bij de organisatie. Ik word door Alfredo naar mijn kamer gebracht. Hij geeft me een bon om te kunnen eten in het hotelrestaurant voor 12,50 euro. Op de kamer tref ik de Duitse Bruno. Hij is ook in loiola begonnen te lopen. Toen hij over de Monegros bij zaragoza hoorde, heeft hij in Logrono een fiets gekocht om er sneller door te komen. Uiteindelijk is hij blijven fietsen.

Om 20.00 uur ga ik naar het restaurant. Bruno geeft de voorkeur aan een pot bruine bonen. In het restaurant is het nog rustig. Ik bestel eendenborst met peren. Dat smaakt voortreffelijk. Wanneer ik weer op de kamer ben, praat ik nog even met Bruno.

[Show as slideshow]