Lourenzá Ribadeo

De 3 Spanjaarden waarmee ik de kamer deel zijn van het soort dat geen rekening houdt met anderen. Wellicht omdat dit hun eerste nacht in een herberg is. Om 5.30 uur staan ze op en zijn tot 6.30 uur aan het rommelen. P8181283-1Ik sta om 6.45 op en vertrek om 7.15. Eerst naar de bar voor een ontbijtje en dan op pad. Het is mistig maar niet zo fris als gisteren. Ik vind mijn weg de stad uit. Het gaat daarna één keer mis maar Google helpt de goede weg te vinden. Ik kom er lopers en fietsers tegen. Een Duitse jongen is met tent onderweg. Het heeft voor- en nadelen. Dan praat ik met 3 Spanjaarden waarvan er één Engels spreekt. Ze willen met me op de foto, nadat ik ze vertel van mijn tocht. De zon staat inmiddels hoog aan de hemel en heeft inmiddels de mist verjaagd. Het is behoorlijk warm maar een windje zorgt ervoor dat het dragelijk blijft. Ik stap in een stevig ritme door tot ik in Vilela ben. Daar stop ik voor een uitgebreide lunchpauze. Het terras zit vol met mannen die gaan jagen. Ze maken veel lawaai. Ik ga er naast zitten en zie hoe ze zich opwinden. Dan gaan ze met hun jeeps weg. Na de lunch loop ik in één ruk naar Ribadeo. Hier bereik ik de kust die ik verder zal volgen. Ik neem mijn intrek in een hotel naast de kerk. OLYMPUS DIGITAL CAMERAVandaag even geen herberg. Na een uitgebreide douche loop ik het stadje in. Het ligt op een hoge rots en de rivier ligt daaronder. De stad is met een lift met de haven verbonden. Ik loop naar beneden en neem de lift om weer in de stad te komen. Op een terras aan het Plaza d’Espagne bestel ik een bier en ga wat zitten schrijven. Het plein is tegelijk ook park. Er staan wat springkussens waar druk gebruik van wordt gemaakt. Ook hier geld, hoe later, hoe drukker. Als ik nog een verkennend rondje heb gelopen en weer op het plein kom is het vol. Als de mis in de kerk is afgelopen stromen de kerkgangers ook het plein op. Aansluitend is er een Barok concert in de kerk. Een groep van 8 muzikanten brengt muziek van Vivaldi ten gehore. Het klinkt mooi. Het barokke retabel als decor maakt het bijzonder. Na het concert eet ik aan de overkant. Met Pulpo Galego neem ik afscheid van Galicië. Aan de tafel naast me zit een Engelsman met zijn kleindochter van 13. Ze starten morgen in Ribadeo. Hij is al vaker op de Camino geweest en kleindochter wilde het ook meemaken. Dan ga ik naar het hotel naast de kerk en ga slapen.

Klik hier voor de foto’s.