Salceda Santiago de Compostella

We ontbijten in het hotel en verlaten Salceda even over 8.30 uur. Na een uur lopen zijn we in Cerceda waar we stoppen om koffie te drinken in een bar langs de weg. We lopen verder door een landschap dat soms op de Achterhoek lijkt. Bij Podrouzo stoppen we aan de buitenkant van de stad die we links hebben laten liggen. Omdat Menno last heeft van zijn knie nemen we een sok, knippen er de onderkant af en gebruiken hem als knieband. OLYMPUS DIGITAL CAMERAWe lopen verder door Eucalyptusbossen. Bij Amenal begint het te stijgen en er volgt een behoorlijke klim. Als we die hebben overwonnen zijn we bij het vliegveld. We moeten er omheen lopen en komen dan in Sampayo. Daar nemen we een bocadillo bij een bar. Het is er druk. We zitten op het terras en zien de pelgrims of wat er voor doorgaat voorbij trekken. Er zijn veel fietsers bij. Als we verder gaan komen we in Lavacolla. De naam zou verwijzen naar een wasplaats waar de pelgrim zich waste voordat hij naar Santiago ging. Er is niets van te zien. We lopen verder. Het is warm geworden en dat maakt de klim naar Villamaior zwaar. We passeren de tv studios van de TV Gallega en komen in het historische dorp San Marcos. Hier ligt de Monte de Gozo. Volgens de overlevering zouden we hiervandaan de eerste blik op Santiago en de kathedraal kunnen werpen. Door de bomen is daar weinig van te zien. Op het hoogste punt staat een groot en lelijk monument ter herinnering aan een bezoek van de paus. Vanaf hier dalen we tot we, via San Lazaro, in Santiago zijn. We komen langs de Nederlandse huiskamer van het Genootschap van St Jacobus. We gaan er koffie drinken. OLYMPUS DIGITAL CAMERAWe babbelen wat met de gastheer en gastvrouw en lopen dan naar het historische centrum. Op het plein voor de kathedraal is het een drukte van belang. Na ruim 4 maanden en zo’n 2400 kilometer is dit het einde van de pelgrimstocht. Ik voel dat niet zo. Menno maakt het moment bijzonder. Hij stelt voor de nacht in de Parador in Palas del Reyos naast de kathedraal door te brengen. Dat gaan we doen. We checken in en even later zitten we met een wijntje op het terras van dit chique hotel. De formele afsluiting van de tocht bewaren we voor morgen. Na het eten van Mariscos gaan we slapen.

(Opmerkingen van de toeripelgrim) Net als vele toeristen heb ik de laatste 100 km meegelopen van de Camino. Het is een mooie tocht en erg leuk om het gezien te hebben. Het voldeed niet helemaal aan het, misschien te romantische, beeld dat ik ervan had. OLYMPUS DIGITAL CAMERANatuurlijk was het naast papa die vanaf Maastricht heeft gelopen niet helemaal gelijk qua gevoel. Gelukkig heb ik een nuchtere vader die het circus van de Camino op waarde beoordeelt (Circus Christus). Emotioneel en gezuiverd voelden we ons allebei niet. Wel was het fantastisch om samen deze laatste week te lopen. Santiago is een prachtige stad met veel leven, eten, drinken, historie en Orujo. Inmiddels zit ik weer in Amsterdam en ben ik benieuwd waar de volgende weken Wim naartoe brengen. Veel respect voor de lange tocht die hji heeft gemaakt en hoe gezond hij dat doorstaan heeft.

Klik hier voor de foto’s.