De zon schijnt als we opstaan. Rob heeft nog een beetje poederkoffie. Dat is het ontbijt. Tot 9.00 uur blijven we buiten zitten. Het gesprek komt, via de vele “monument des morts” van de Eerste Wereldoorlog, op dood en overlijden. Persoonlijke verhalen, waarbij altijd wel emotie speelt. Om 9.30 uur ga ik lopen terwijl Rob nog wasgoed afhaalt. Eerst naar de bakker omdat onderweg niets te krijgen zal zijn. In polo en korte broek voelt het anders dan met poncho en gamaschen. Op en neer door het glooiende landschap van de Dordogne dat door de zon beschenen nog meer kleur vertoont. Na anderhalf uur lopen ga ik even in de berm zitten en eet en drink wat. In het vervolg gaat het weer over een deel Route Napoleon. Bij de kruising met de N21 is een pizza restaurant. Buiten staat een tafel met twee stoelen. Ik ga er zitten lunchen en bestel wat drinken. Ik eet er mijn eigen brood bij op. Verder lopend passeer ik een gehucht Le Pouyet. Er komt met veel enthousiasme een Labrador op me af. Ik aai hem over de kop. Zoals Labradors eigen is, blijft hij enthousiast en loopt vervolgens met me mee. Ik raak hem niet meer kwijt. Het is een jonge hond en ik begin me net wat zorgen te maken als ik een boer ontmoet. Hij begroet de hond met de overbodige vraag: “ben je er weer”? Hij vertelt dat de hond, die 6 maanden oud is, steeds met wandelaars meeloopt en dat hij hem dan weer terug moet brengen. We kletsen nog wat en terwijl hij zich over de hond ontfermt loop ik verder. Om 15.00 uur ben ik in Sorges. Op de deur van de refuge, achter een kerk, staat dat hij om 16.00 uur open gaat. Dan gaat de deur open en wordt ik binnengelaten door een Franse vrouw. Ze komt uit Parijs en doet hier vrijwilligerswerk. Nadat ik wat heb gedronken kan ik de was in de machine doen en zelf een douche nemen. Dan ga ik naar laTruffe. Deze Auberge heeft wifi. Als ik na een uurtje terug ben is Rob gearriveerd. We gaan samen een biertje drinken. Om etenstijd zijn we terug. Marie heeft tortilla gemaakt. Gedrieën eten we. Marie is gepensioneerd verpleegster. Voor het beheer van de refuge heeft ze zich 2 weken beschikbaar gesteld. Normaal doet men dat met 2 vrijwilligers maar de 2e is niet op komen dagen. Rob en ik gaan nog even naar la Truffe voor de wifi en een bier. Als we terug komen zit Marie te wachten. We gaan meteen naar bed.

Klik hier voor de foto’s.