Dampierre-sur-Salon – Frasne-le-Château

Ik ga vroeg de deur uit. Zo vroeg dat de bakker nog geen pain au chocolat heeft. Ik verlaat de stad en loop naar het volgende dorp Autet. Langs een ongebruikt spoor, soms er overheen en tot slot eronderdoor kom ik aan de oever van de Saône. Er ligt een fietspad langs de rivier die door een mooi landschap slingert. In de ochtendzon ligt alles er vredig bij. Een door een berg heen gegraven kanaal komt met een sluis in de Saône. Ik loop een aantal kilometers langs de rivier. De kerktorens in de dorpen die ik passeer en die je in het landschap ziet, zijn afgedekt met een bijzondere helm-vorm. Typisch voor de streek waar ik door loop. In het dorp La Chapelle Saint Quillan pauzeer ik even. Als ik mijn waterflesje wil vullen bij de pomp blijkt het geen drinkwater. Ik kijk om me heen en zie bij een huis een klein meisje voor een open raam staan te zwaaien. Ik zwaai terug en loop naar het raam. Achter het meisje zit de moeder. Zij vult op mijn verzoek mijn waterflesje. Daarna kijk ik nog even in de kerk en ga dan het laatste stuk van vandaag lopen. Als ik Frasne-le-Château binnen loop, staat er bij een woonhuis een vrouw planten water te geven. Ik vraag haar of zij een slaapplek weet. Verderop in de straat blijkt een vrouw te wonen die pelgrims onderdak biedt. Ik loop er heen. Maar als ik bel en klop krijg ik geen reactie. Dan maar naar de Mairie. Daar tref ik 2 dames die me naar hetzelfde adres verwijzen. Als ik zeg dat ik daar geen gehoor kreeg gaat een van de dames bellen. Ze is nu wel thuis. Ik loop er weer heen en even later krijg ik een biertje van Marie Grenier. Vervolgens krijg ik een kamer en ga douchen. Op bed rust ik even uit van de 8 uur die ik vandaag heb gelopen. Om 19.00 uur heeft Marie het eten klaar. We zitten samen 2 uur te tafelen. Zij vertelt hoe ze van Dijon met haar gezin met 3 kinderen hier terecht is gekomen. Ze is nu een bekende van iedereen in het dorp. Na de kaas en de koffie wens ik haar Bonne Nuit en ga naar mijn kamer.