Iedereen probeert tussen 5.00 en 6.00 stilletjes weg te komen. Dat lukt natuurlijk niet. Iemand laat een stok vallen op de houten vloer, het veroorzaakt een knal. Een ander laat de deur los en de wind doet de rest, weer een knal. Ritsen van slaapzakken krijsen. Sluitingen van rugzakken klikken. Kortom, weinig kans dat je na 6.00 uur nog slaapt. Toch blijf ik liggen en wacht tot ik de laatste ben. Als ik klaar ben neem ik in de bar van de herberg een ontbijt. Om 8.30 uur begin ik aan de etappe van vandaag. Het stadje Mansilla de las Mulas uitlopend passeer ik een brug over een rivier. Als ik achterom kijk zie ik de oude stadsmuur die de Romeinen daar 70 na Christus hebben neergezet. Dan volgt het pad de provinciale weg. Via Villamoros, Puente Villarente kom ik, na ruim 2 uur lopen, in het dorp Arcahueja. Er is een bar waar ik pauzeer en koffie drink. Het is alweer flink heet geworden als ik verder loop. In Leon loop ik rechtstreeks naar het Benedictijner klooster. De ontvangst, o.a. door een Nederlandse, is allervriendelijkst. Als ik op de slaapzaal kom is de sfeer meteen grimmig dankzij een man die de regelateur is. Hij wijst iedereen de plek, van de stok, van de schoenen en van de rugzak. Ik heb het meteen met hem aan de stok. Naast mij staat een man die ik al meerdere keren heb gegroet. Hij fluistert “gestapo”. Ik laat het en ga me douchen. Leon is een echte stad. Toch is het, met 140.000 inwoners, kleiner dan Apeldoorn. In de buurt van de Kathedraal drink ik wat. Als ik terug ga kom ik langs een bar waar Gambas con Ajillo op het menu staat. Bij wijze van lunch bestel ik een portie, heerlijk! Dan ga ik naar mijn bed en rust een weinig. Dit onderkomen blijft me tegenstaan. Morgen ga ik elders slapen. Ik schrijf mijn verslag, zet de foto’s op dropbox en loop de stad weer in. Naarmate het koeler wordt wordt het drukker. Jammer dat ik om 21.30 uur binnen moet zijn.

Klik hier voor de foto’s van deze dag.