Saint Thegonnec – Saint-Pol-de-Leon
Om 8.00 uur ben ik klaar met het ontbijt. Op de kamer hang ik de rugzak om. De druk op mijn rug voelt wat zwaar. Ik kom op het idee om het zwaarste wat in de rugzak zit, de toilettas, er uit te nemen en deze aan de voorkant te hangen. Dat voelt goed aan en zo ga ik op weg.
Ik loop het dorp uit langs een watermolen, onder de snelweg door en over een bedrijfsterrein. Daarna volg ik een landweg met weinig verkeer. Het is fris en bewolkt als ik door het vlakke agrarische gebied loop. Het zou Nederland kunnen zijn. Om het uur pauzeer ik even. Na 4 uur lopen ben ik in Plouénan.
In de bar praat ik met Loïc, die naast me is komen zitten. Hij vraagt waar ik vandaan kom. Als ik het vertel, blijkt hij de Nederlanders vooral kent van de kassen die ze hier in de omgeving hebben gebouwd voor de tomatenteelt. We praten en drinken wat, ik maak nog een foto en dan vertrek ik. Het is nog 6 km naar Saint-Pol-de-Leon.
Het laatste stuk gaat langs een drukke verkeersweg. Als ik uiteindelijk bij het hotel aankom, is het al 16.30 uur. Ik stap, zodra ik op de kamer ben, meteen onder de douche. De man van het hotel geeft me daarna wat suggesties voor restaurants en daarmee loop ik de stad in.
Vlak bij de Kathedraal ga ik bij Le Bistro St.Politain zitten en bestel eerst een rillette van vis en dan kabeljauw met sla en aardappelen. De inwoners van Saint-Pol-de-Leon noemen zich St.Politain. Terug op de kamer bel ik met Mariette en ga daarna slapen.
Ja, inderdaad net Nederland, behalve dan dat veld vol met artisjokken. Die heb ik voor het eerst van mijn leven als plant gezien, dit jaar, in een tuin in Lyon. Ook on-Nederlands (behalve natuurlijk Noord-Brabant en Limburg) zijn de kruizen langs de weg. Is dit toevallig of markeren ze een pelgrimsroute?
Die wegkruizen zijn soms al eeuwen oud. De functie is vooral even herinneren aan de bijbelse boodschap. Zoals in Limburg de kapelletjes op de hoek van de straat.